Zefiro Torna en het SEAD network (Space Ecologies Art & Design) werken een concertinstallatie uit die de muzikale en filosofische motieven uit Ludwig von Beethovens oeuvre linken aan het thema natuur versus mens, maatschappij en wetenschap.

HUMANISME > TRANSHUMANISME

In zijn allegorische ballet ‘Die Geschöpfe des Prometheus’ voert Beethoven een titaan op die het vuur naar de aarde brengt en zo de mens bevrijdt van het dictaat van de goden, via de wetenschap, de kunst en een nieuwe moraal.

Een gelijkaardig vooruitgangsoptimisme kenmerkt het DNA van het internationale transdisciplinaire netwerk van artiesten, wetenschappers, ingenieurs en activisten SEAD. Het collectief ageert tegen een dystopische wereld getekend door ontwrichte maatschappelijke systemen, xenofobie, markteconomisch denken en ecologische problematieken. Deze nieuwe zelfbewuste generatie legt de nadruk op een toenemende psychische verbondenheid van alle mensen, gesteund door geavanceerde communicatiemiddelen en een verdere computerisering van de maatschappij. SEAD network kneedt de toekomst op een eigenzinnig manier tot een nieuwe vorm. Door middel van kritisch onderzoek, hands-on-experimenten en paradigmaverschuivende projecten waarin ecologie, technologie en community met elkaar interageren.

INSTALLATIEF CONCERT

PAST >l ORALE wordt door Pieter Steyaert - medeoprichter van SEAD - ontworpen als een utopisch ecosysteem waarbij computers, planten en de mens een symbiotische relatie aangaan. Binnen deze biosfeer geven geluidskunst en muziek mee vorm aan een ecologie van microscopische levensvormen: de frequenties en patronen uit de muziek beïnvloeden de condities waarbinnen deze levende materie zich bevindt. Via microscopische beeldcaptatie, projecties en belichting wordt deze verborgen wereld zichtbaar voor publiek én performers.

De fenomenologische processen die zich in deze biosfeer afspelen, leiden op hun beurt tot een nieuwe akoestische realiteit. In het sonore landschap dat hieruit ontstaat, verbeelden klankscherven (shards) uit Beethovens programmatorische oeuvre de menselijke natuur en de zielskracht. Het geheel vertoont gelijkenissen met de ‘Petite symphonie intuitive pour un paysage de printemps’ (1973-74) van de Franse componist Luc Ferrari (1929-2005).

Hybride gezang en klanken voortgebracht door het bionische instrumentarium transporteren de toehoorder/schouwer ‘im glückliche Fahrt’ naar een nieuwe tijd en ruimte.

Creatie: 27 april 2020, Lunalia-festival Mechelen